اصفهان - منتقدان اصفهانی اعتقاد دارند که فیلم بیرو در بخش فنی و هنری قوت بالایی ندارد اما این فیلم به لحاظ سوژه و نوع ساخت برای مخاطبان نوجوان جذاب است.
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: فیلم سینمایی بی رو به کارگردانی مرتضی علی عباس میرزایی و تهیه کنندگی مجید برزگر یکی از آثار مستقل حاضر در بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر است. اثری که سعی کرده زندگی علیرضا بی راوند، دروازه‌بان مطرح ایرانی را به تصویر بکشد. در ادامه نظرات اعضای انجمن منتقدان حوزه هنری اصفهان درباره این فیلم را می‌خوانیم که به همت خبرگزاری مهر اصفهان جمع‌آوری و منتشر شده است.
رسول احمدی، منتقد سینما درباره بی رو گفت: هیچ وقت فکر نمی‌کردم یک صحنه پنالتی در فوتبال این‌قدر سینمایی باشد که بتواند شروع و پایان یک فیلم را جذاب کند. ماجرای تلاش‌های یک بچه شهرستانی که برای رسیدن به هدفش یعنی فوتبالیست شدن هر سختی را به جان می‌خرد، می‌تواند برای مخاطب نوجوان بسیار جذاب باشد، خصوصاً وقتی سوژه فیلم، دروازبان فعلی تیم ملی است. حتماً کارگردان هم از ابتدا این مخاطب را هدف قرار داده که همه چیز این‌قدر اغراق‌شده است. در کنار نقاط بسیار مثبت فیلم، تأکید به تهران رفتن برای موفقیت و پررنگ بودن به دست آوردن پول در کنار بعضی بدآموزی‌ها جزو ایرادهای فیلم است.
فیلمی برای جشنواره کودک
جمال احمدی، منتقد سینما تاکید کرد: فیلم قصه‌ای قابل توجه با لحظاتی مهم دارد. فیلم‌ساز سعی کرده با ریتم بالا جذابیت و پویایی فیلم را حفظ کند اما کارگردانی و تدوین سردرگم اجازه همراهی نمی‌دهد. فیلم بیشتر به قالب نماهنگ نزدیک است. سراسر فیلم سکانس مونتاژی است و حیف است که ظرفیت درام شخصیت به هدر می‌رود. در نهایت فیلم چیزی به خاطرات مشهور بیرانوند اضافه نمی‌کند. هرچند می‌تواند فیلمی جذاب برای مخاطب نوجوان باشد.
محمد بزرگ، روزنامه‌نگار و منتقد سینما نیز اعتقاد دارد که فیلم بی رو باید در جشنواره فیلم کودک اکران می‌شد و توضیح داد: همه عناصر فیلم از روایت گرفته تا فرماسیون اثر، در حد یک تله فیلم برای تی‌وی است نه سینما. خود زندگی علی بی رو را برای هر کس تعریف کنید، به مراتب کارکردی بهتر از این فیلم دارد. فیلم دو تا صحنه خوب دارد آن هم استفاده از صحنه پنالتی بازی ایران و پرتغال است که همان صحنه ابتدایی و انتهایی را رقم می‌زند.
وی اضافه کرد: باید تحقیقات بهتری به عمل می‌آمد و بجای عنوان کردن همه زندگی علی بی رو، بخشی از آن را انتخاب می‌کردند و با منطق دراماتیک در پروراندن آن می‌کوشیدند. به عنوان مثال حاتمی‌کیا در فیلم چ به همه زندگی چمران نمی‌پردازد و تنها یک شب از زندگی او را فیلم کرده است. یا در فیلم «غلامرضاتختی» به همه ابعاد زندگی تختی پرداخته نشده است و بلکه سیر صعود و نزول آن را نویسنده نشانه رفته است.
بی رو بی‌ادعاست
مریم محمدی، منتقدی است که نظر مثبتی درباره بی رو داشت و گفت: بی رو در یک کلام فیلم بی ادعایی است. بی رو پرتره جذابی است از علیرضا بیرانوند، فیلمی خوش ریتم با شروع و پایانی به جا و درست. هرچند انتخاب غلط بعضی از پلان‌ها فیلم‌برداری ضعیف تعدادی از صحنه‌ها و تدوین نابجا از نقاط ضعف این فیلم محسوب می‌شود اما فیلم تا پایان مخاطب را هیجان زده بر روی صندلی سینما نگه می‌دارد.
مرتضی علی عباس میرزایی کارگردانی است که فیلم‌های تحسین شده انزوا و خون خدا را در کارنامه خود دارد. عباس میرزایی در فیلم جدیدش نه ادای روشنفکری درآورده و نه ادعایی دارد بلکه خیلی راحت فیلمش را ساخته و داستانش را تعریف کرده است. به نظر می‌رسد بی رو می‌تواند با تبلیغات مناسب و فصل اکران مناسب‌تر در گیشه نیز موفق عمل کند.
منتقدان اصفهانی در نهایت به بی رو معدل ۱.۶ را از پنج ستاره ممکن اعطا کردند.
