انتشار اولین تصویر محسن تنابنده در فیلم قهرمان

به گزارش پایگاه خبری هنر مانا ،منتقد وب‌سایت «ای وی کلاب» (a.a. dowd)پس از تماشای فیلم «قهرمان» در فستیوال فیلم تورنتو، نوشت: هر فستیوالی یا باید با فیلمی از اصغر فرهادی شروع شود یا با فیلمی از او تمام شود؛ در حالت اول، حواس و چشایی‌تان در شروع فستیوال تنظیم می‌شود و در صورت دوم بعضی از طعم‌های بد را، می‌شوید و از بین می‌برد. نویسنده و کارگردان ایرانی، داستان‌های اجتماعی، خانوادگی و اخلاقی را که به شکل سرگیجه‌آوری پیچیده هستند، طوری می‌سازد که باعث جنب و جوش ذهن شما می‌شود تا پا به پا با مخمصه‌هایی که شخصیت‌ها درگیر آن هستند حرکت کنید.
حالا فرهادی دوباره با یک موفقیت دیگر به تورنتو بازگشته: «قهرمان»؛ فیلمی که واقعا به عنوان پایان قدرتمند فستیوال ۲۰۲۱ تورنتو باید دیده شود. اینکه بعضی چیزها هیچ‌وقت تغییر نمی‌کنند، خوب است؛ مثل همین که فرهادی هنوز هم به همان قدرت، فیلم‌هایی فوق‌العاده‌ای برای فیلم‌دوستان می‌سازد.
همان‌طور که اغلب فیلم‌های فرهادی اینطور هستند، «قهرمان» هم به شکلی غیرقابل پیش‌بینی آغاز می‌شود و در ادامه، شوکه‌کننده پیش می‌رود.
فرهادی، یک داستان‌گوی متخصص است و به همین دلیل درک می‌کند که قدیس‌ها بیشتر از افراد خطاکار تلاش می‌کنند تا قوانین اخلاقی را با منافع شخصی سازگار کنند. او همچنین می‌داند که تراژدی‌ها (تراژدی داستانی) زمانى كه قهرمان داستان نه فقط با دست سرنوشت، بلکه با نقایص و اشتباهات خود شکست می‌خورد، ضربه‌زننده‌تر هستند. اتفاقی که در «قهرمان» رخ می‌دهد، زیرا مجموعه‌ای از دروغ‌های مصلحتی کوچک که رحیم می‌گوید نهایتا به سمت خودش برمی‌گردد.
فرهادی یک منتقد باهوش فرهنگی است. او چه این موضوع را واضح بیان کرده باشد چه نه، «قهرمان» نقدی بر بی‌رحمی جهان مدرن در مواجهه با بدهکاران است و همین‌طور نقد یک وسواس عمومی درباره «آبرو» و «شرف» در کنار نتایج معکوس و نقاط تاریک شبکه‌های اجتماعی‌. با این همه، یک تماشاگر می‌تواند حتی به این موضوعات اجتماعی در فیلم دقت نکند اما کماکان از روش او در طرح فوق‌العاده‌ی داستان مبهوت شود؛ روشی که فرهادی مشکلات، نیت شخصیت‌ها و متغیرها را مطرح می‌کند و آن‌ها را تبدیل به موجی می‌کند که همه‌ی آدم‌های اطراف رحیم را در خود می‌کشد. تا جایی که من به خاطر دارم، هیچ فیلم‌ساز دیگری، چنین علاقه‌ی پایدار و در عین حال چنین توان عالی‌ای در به تصویر کشیدن پیامدهای دروغ برای کسی که آن را گفته (فارغ از دلیلش) نداشته است.